W poradniach leczenia bólu stosuje się szeroki wachlarz blokad, które są dostosowane do rodzaju, przyczyny i lokalizacji dolegliwości. Poniżej przedstawiamy najczęściej stosowane rodzaje blokad:
Te blokady polegają na wstrzyknięciu leku w okolicę konkretnego nerwu obwodowego. Celem jest zablokowanie przewodzenia impulsów bólowych. Przykłady:
Blokada nerwu potylicznego: Stosowana w leczeniu migreny, neuralgii potylicznej i innych bólów głowy.
Blokada międzyżebrowa: Używana w przypadku bólu po urazach żeber, neuralgii po półpaścu.
Blokady nerwów kończyn: Stosowane w leczeniu bólu w obrębie rąk (np. w zespole cieśni nadgarstka) lub nóg.
Są to bardzo precyzyjne procedury, których celem jest zniwelowanie bólu wynikającego z problemów z kręgosłupem.
Blokady okołokorzeniowe (korzeni nerwowych): Polegają na wstrzyknięciu leku w pobliże korzenia nerwowego, który jest uciśnięty, na przykład przez przepuklinę dyskową. Skuteczne w leczeniu rwy kulszowej lub rwy ramiennej.
Blokady nadtwardówkowe: Lek podaje się do przestrzeni nadtwardówkowej w kanale kręgowym. Stosowane w przypadku bólu w dolnej części pleców, związanych z zapaleniem lub uciskiem na nerwy.
Blokady stawów międzywyrostkowych (fasetowych): Wykonywane w celu złagodzenia bólu pochodzącego ze stawów międzykręgowych, często w wyniku ich przeciążenia lub zmian zwyrodnieniowych.
Blokada stawów krzyżowo-biodrowych: Leczenie bólu w dolnej części pleców, który jest spowodowany problemami z tymi stawami.
Procedury te mają na celu zmniejszenie stanu zapalnego i bólu w obrębie stawów, mięśni i więzadeł.
Blokady dostawowe: Wstrzyknięcie leku (np. sterydu lub kwasu hialuronowego) bezpośrednio do stawu, co jest skuteczne w chorobie zwyrodnieniowej (np. kolana, biodra) czy zapaleniu stawów.
Blokady mięśniowo-powięziowe (tzw. "trigger points"): Wstrzyknięcie leku w bolesne punkty spustowe w mięśniach w celu ich rozluźnienia i zmniejszenia bólu.
Blokada kaletek maziowych: Leczenie stanów zapalnych kaletek, np. w stawie barkowym lub biodrowym.
Są to bardziej zaawansowane procedury, które mają na celu zablokowanie przewodzenia bólu przez całe sploty nerwowe lub zwoje układu współczulnego.
Blokada zwoju gwiaździstego: Stosowana w leczeniu bólu neuropatycznego, zespołu bólu regionalnego (CRPS) oraz zaburzeń naczyniowych w obrębie kończyn górnych.
Blokada zwoju trójdzielnego (Gassera): Leczenie bardzo silnego bólu w neuralgii nerwu trójdzielnego, gdy inne metody zawodzą.
Blokady diagnostyczne: Wykonywane w celu ustalenia dokładnego źródła bólu.
Blokady prognostyczne: Pozwalają ocenić, czy bardziej inwazyjny zabieg (np. termolezja) będzie skuteczny.
Blokady terapeutyczne: Mają na celu długotrwałe złagodzenie bólu i poprawę funkcji.
Wybór odpowiedniego rodzaju blokady zawsze zależy od diagnozy postawionej przez lekarza specjalistę, który na podstawie badania i historii choroby decyduje o najskuteczniejszej metodzie leczenia.